Op oogmissie naar Oeganda- Mijn reis naar helderheid

door Ilona Velleman

Eind mei kreeg ik een telefoontje van stichting Zienderogen met de vraag of ik mee wilde op oogmissie naar Oeganda.
En zo begon een nieuw en prachtig avontuur.

Zoals veel mensen weten, heb ik een passie voor het verlenen van oogzorg aan degenen die het hard nodig hebben en koester ik een speciale liefde voor Afrika.
Deze missie zag ik als een geweldige kans om beide passies te combineren!

Een maand later was ons team van vier compleet. Ik was nog nieuwsgierig naar wie mijn reisgenoten zouden zijn. Was ik in gezelschap van leuke mensen?
Het was een kwestie van geduld hebben, maar al snel zouden we elkaar ontmoeten.

27 augustus, de uitzoek en kennismakingsdag

Vandaag hadden we afgesproken bij de loods om spullen uit te zoeken en te verdelen. Eindelijk zou ik mijn reisgenoten ontmoeten! We gingen naar de loods en begonnen met het uitzoeken en verdelen van de spullen. En met nog meer spullen ging ik einde van de middag weer terug naar huis.
Al die spullen moet ik in mijn koffer zien te krijgen!

Het was een leuke middag waarin we talloze brillen in onze handen hadden. En het belangrijkste was dat Ellen, Renate en Maryem me heel leuke reisgenoten leken.

Met de spullen richting de loods om alles uit te zoeken en te verdelen.

Met nog meer spullen terug naar huis. Dit moet allemaal mee in mijn koffer.

2 september, wat een hoop spullen

Over twee weken is het dan zover, dan vertrekken we voor onze oogmissie.
De tijd vliegt voorbij.
Ik haalde mijn laatste vaccinatie, regelde malariatabletten en Deet, en er lagen al veel spullen klaar.
Het begint nu echt op te schieten!

12 september, de voorbereidingen

De laatste paar dagen voor ons vertrek….

De koffer is gepakt, 17 kilo met de oogspullen en brillen en aangevuld met persoonlijke spullen 22 kilo.

De bedoeling is dat we zaterdagochtend rond 8 uur verzamelen op Schiphol om aan ons avontuur te beginnen. We verwachten rond 22.30 uur op Entebbe (Oeganda) te landen.

Als we geland zijn is het nog 3 uur rijden naar Kiboga. Zondag hebben we de tijd om ons kamp op te zetten. Starten met metingen maandag!

17 september, we zijn er bijna.

Gisteren snel door douane heen, eigenlijk zonder problemen. We zijn naar het guesthouse gereden 20 min van de luchthaven voor onze 1e nacht.
Vandaag vertrekken we richting Kiboga om daar ons kamp op te starten.

Op 18 september, een dag vol actie!

We bevonden ons naast de school die om 7 uur ’s ochtends begon. Gelukkig hadden we een dak boven ons hoofd om te slapen. Sommige lessen vonden buiten plaats omdat wij één klaslokaal ter beschikking hadden. In de klas zitten zo’n 30 tot 40 kinderen, variërend in leeftijd van 5 tot 15 jaar.

Het onderwijs word aangepast aan hun niveau, dus het is niet ongewoon om 15-jarigen te zien die op het niveau van groep 3 werkten. En ja, je raadt het goed, sommigen van hen waren dol op huiswerk! 🙈

Om half 9 begonnen we met het helpen van mensen die soms van ver moesten lopen om hier te zijn. Tot aan de middag was er een constante stroom van mensen. Helaas hadden velen last van stof in hun ogen, maar daar konden we weinig aan doen.

Om 1 uur was de schooldag pas voorbij, wat we niet hadden verwacht, dus we hebben nog niet veel kinderen kunnen zien.

Op dit moment hadden zich al 130 kinderen aangemeld, en er zouden er nog meer volgen uit andere regio’s.

Morgen beginnen we rond half 9 met slechts één klas. De volwassenen werken vaak ’s ochtends op het land en sluiten zich in de middag bij ons aan.

19 september, een nieuwe dag vol uitdagingen!

Gisteren begon het in de namiddag flink te regenen, wat de toestroom van mensen verminderde.

Vandaag zijn we begonnen met één klas kinderen, en gelukkig waren er niet al te veel problemen. We hebben zelfs twee kinderen met slecht zicht geholpen door hen beschermende brillen te geven.

Veel mensen hier werken op het land en hebben last van staar. Ze klagen meestal over leesproblemen, dus hebben we veel leesbrillen uitgedeeld.

In de middag begon het weer te regenen, dus zijn we naar het nabijgelegen dorp gegaan om te kijken of we van daaruit nog meer mensen kunnen helpen.

Het gebrek aan voorzieningen valt op. Er is geen stromend water, dus moeten we ons water uit grote vaten halen om af te wassen, het toilet door te spoelen en onszelf te wassen. Het toilet is normaal, maar het doorspoelen moet met een emmer water gebeuren. Douchen gebeurt ook op een eenvoudige manier, met een kleine jerrycan water die je over jezelf giet. Gelukkig is de sfeer hier altijd heel gezellig met de mensen om ons heen. 😊

20 september, dagopening

21 september, meten in de kerk

Weer in de ochtend begonnen op het schooltje.
Er was nog een kindje van 5 maanden oud met een Duane syndroom. En een man met +10.00.
Blinde mensen of zeer slechtzienden zijn helaas best vaak te vinden hier.

In de middag naar dorp verderop in een kerk gegaan voor metingen daar te doen.
De kerk was nog niet af, paar golfplaten op het dak maar je kon door grote gaten heen naar buiten kijken.

Overal waar we langsrijden worden we nageroepen bye bye mzungu en alle kinderen zwaaien ons na.

22 september, bijzondere afsluiting van de week

Vanochtend begonnen op de school met metingen. Het was erg druk doordat ze eerder deze week op de bodaboda (motor) met luidspreker hadden omgeroepen dat we alleen deze week nog op deze locatie zouden zijn.

In de middag zijn we naar een nieuwe kerk gegaan. 60 minuten door de blubber glibberen waren we er. Bij de eerste bocht hingen we al schuin in de greppel maar gelukkig zijn we weer los gekomen en konden we naar de kerk.

Binnen was het erg donker dus hebben we buiten gemeten.

Hier hebben we een aantal bijzondere dingen gezien zoals een kindje met felblauwe ogen.

En een kindje met bufthalmus.

En een meisje met verstandelijke beperking met een nystagmus.
En een mevrouw van 102 jaar oud met een zicht van 100 procent aan een oog zonder dat ze ooit aan het oog was geopereerd! Uniek!

Met een goed gevoel sluiten we de eerste werkweek af. Het weekend is vrij te besteden (op eigen kosten) en hebben we plannen om naar het national park te gaan 4 uur rijden hier vandaan.
Dan slapen we in een lodge met een echte douche! Goed schoonboenen voor werkweek 2.

Weekend murchison falls en gamedrive

Zaterdag rond half 10 vertrokken we richting murchison falls.

Gisteren was er een probleem met de remmen van de auto, maar deze was vanochtend gemaakt. Blij toe want het is nogal een rit naar het national park.

Om 13.15 kwamen we bij de gate aan.

Tickets voor het national park gekocht en nog 1.5 uur op de hoofdweg door het park naar de lodge gereden. Op wat aapjes na hebben we geen beesten gezien.

Eenmaal ingecheckt konden we pas om 1600 uur lunchen, dus hadden we tijd voor een korte break in het zwembad.

Na de lunch (pizza!) zijn we naar de watervallen gereden.

Wat een natuurspektakel! We hebben een hike bij de watervallen gedaan waarbij we heel dichtbij de waterval konden komen.

Moe maar voldaan weer terug naar de lodge voor het avondeten.

Lekker douchen en vroeg naar bed gegaan omdat we om 6 uur weg gingen voor de gamedrive. Helaas onweerde het heel heftig in de nacht waardoor we bijna geen oog dicht hadden gedaan.

Zondag de gamedrive was mooi, we hebben veel kunnen zien.

Om even voor 12 uur weer terug naar de poort, beetje gehaast omdat we 13.15 uur uit de poort moesten zijn maar we hebben het gered!

Na de poort was het terug naar de school nog eens 3 uur rijden! Pfft wat een zit.

En weer auto pech, halverwege ging de auto een raar geluid maken. Bij diverse tankstation gestopt en gekeken maar we vonden niets aan de auto. Heel rustig hebben wij de reis terug afgemaakt.

Net voor het donker kwamen we bij de school terug aan.

Dus niet erg uitgerust maar wel weer een mooie ervaring rijker op naar werkweek 2!

25 september, werkweek 2

De verwachting was dat er vandaag veel mensen vanuit de regio naar de school zouden komen dus zijn wij bij de locatie gebleven.

In het weekend was er een blinde man gekomen om te vragen of wij hulpmiddelen hadden voor hem. Deze is vandaag terug gekomen.
Vandaag weer 2 blindenstokken uitgedeeld.

In de middag was er door de regen geen echte aanloop van mensen. Mooi tijd om een klein handwasje te doen!

En verder hebben we de spullen gepakt voor morgen. Morgen staat een locatie met 300 leerlingen op de planning op ongeveer 60 minuten hier vandaan.

26 september Bright view school

Vandaag zouden we naar een school verderop gaan, ongeveer een uurtje rijden.

Bij aankomst zagen we echter dat er niet alleen 300 kinderen klaar stonden maar ook heel veel volwassenen. Oei daar hadden we niet op gerekend. We hebben niet genoeg leesbrillen meegenomen!

Wat een drukke locatie!

Helaas waren op deze locatie veel studenten die graag een bril wilden en simuleerden dat ze slecht zagen.

De meesten hadden we vrij snel door (ongeïnteresseerde houding, lang nadenken en precies tegenovergestelde opening aanwijzen).
Door +0.50 en -0.50 voor hetzelfde oog te zetten konden ze ineens alles weer zien! Grapjassen!

Voor ons was dit vervelend werken, want het kost heel veel tijd en uiteindelijk hebben ze niets. In die tijd hadden we mensen kunnen helpen die echte problemen met de ogen hadden.
En je moet alert blijven want je wilt een echte afwijking niet missen. Ook hier hebben we enkele studenten met zeer slechte ogen kunnen laten zien hoe de wereld er in het echt uit hoort te zien!

Uiteindelijk hebben we mensen weg moeten sturen en zijn we net voor het donker pas van deze plek vertrokken. De laatsten van deze dag hadden de hele dag vanaf 8.00 uur in de zon zitten wachten!

27 september, terug naar Bright view school en serene locatie in de kerk

Vanochtend zijn we extra vroeg naar de school terug gegaan om degene die we gisteren weg hebben moeten sturen toch nog te bekijken. En dit keer hebben we genoeg leesbrillen mee!
Vandaag voegde ook de man van Ellen zich bij ons met een nieuwe voorraad brillen.

Naast de mensen die gisteren niet geholpen konden worden stonden er weer veel nieuwe mensen te wachten. We hebben om 11 uur de inschrijving moeten sluiten zodat we om 13.00 uur naar de andere locatie konden rijden.

De middag was heerlijk, de serene stilte zo tegengesteld aan de hectiek van vanmorgen. En de mensen van deze locatie zijn erg prettig. Relaxed en beleefd.
Ik denk dat ik van alle locaties dit de leukste vind.

Net voor het donker hadden we alle mensen geholpen en konden we terug naar onze overnachtingslocatie.
Moe maar voldaan op tijd ons bedje in.

Normaal heb ik al geen moeite met in slaap vallen maar nu ben ik al vertrokken als mijn hoofd mijn kussen raakt!

28 september, laatste echte werkdag, Kiboga openbare school en nieuwe kerk locatie

Vanochtend weer heel vroeg vertrokken om naar een school in Kiboga te gaan. Deze school heeft meer dan 1000 leerlingen en in een klas zitten 96 kinderen! Opeengepakt met 5 of 6 kinderen per schoolbank. En maar 1 leerkracht op al deze leerlingen. Kan het nog gekker?

We wisten dat we niet alle kinderen zouden kunnen bekijken, dus hebben we ons gericht op de leerlingen die klachten hadden.
Ook hier weer veel fake klachten (simulanten) maar ook forse afwijkingen van -11 en -9!

In de middag zijn we naar een andere kerklocatie gegaan om de laatste metingen te doen. Ook nu dreigde een tekort aan brillen.

En een kort opstootje verstoorde de reeks metingen. Iedereen schuift netjes een stoeltje op in de rij, echt heel grappig om te zien! Maar een persoon was te vroeg opgestaan en hier geldt echt letterlijk opgestaan plaatsje vergaan. Deze persoon was boos op de leuning van de stoel/half op de schoot van de persoon na hem gaan zitten uit protest.
Door een extra stoel van achteraan neer te zetten was het opstootje weer snel gesust. Ze willen gewoon heel graag door ons geholpen worden 😉

Dit meisje had op jonge leeftijd door een mes in het oog het zicht in een oog verloren. Gelukkig zien we dit in Nederland heel weinig!
De inschrijving hebben we om 14.00 uur gesloten en uiteindelijk konden we 17.30 uur weg van deze locatie.

Terug bij de school hebben we alle overige spullen gesorteerd en ingepakt. Alle brillen en apparatuur zitten in mijn twee koffers gepakt om het bij elkaar te houden. Alleen een zak kleding van mij erbij en ik zit ruim onder het toegestane gewicht (23 kilo per koffer).

Morgen geen metingen meer gepland maar wel weer terug naar huis!

29 september, terugreis naar Kampala, Entebbe airport en terugvlucht Schiphol

Na de dagopening hebben we afscheid genomen van alle schoolkinderen van Yo Child school en natuurlijk van ons begeleidende team.
Met een dubbel gevoel weer terug naar huis. Aan de ene kant zou ik nog langer willen blijven maar aan de andere kant ga ik ook graag weer terug naar huis naar mijn gezin en familie.

De rit naar Kampala duurde 4 uur, onderweg bij een roadblock werden we aangehouden. Omdat we zeiden dat we onze vlucht moesten halen werden we toch doorgelaten! Beetje bluf doet wonderen!

In Kampala was er gelegenheid om te douchen en te lunchen. Een van de vaste begeleiders was eerder terug naar Kampala gegaan voor afspraken maar gelukkig troffen we elkaar in het guesthouse.
Door de drukke straten van Kampala zijn we naar een craftshop geweest voor souvenirs, naar een grote winkelhal voor een snelle hap en naar het strand voor een laatste gezamenlijk drankje.

Om 20.30 uur bracht Kato ons naar het vliegveld.
Vrij snel konden we door alle checks heen. Om 23.45 uur vertrokken we naar Schiphol!

30 september weer terug thuis

Na een vlucht van 8.5 uur (met een uur tijdsverschil) landden we veilig en wel op Schiphol.
Het avontuur zit er weer op!
Het was een geweldige ervaring om nooit meer te vergeten. Dankjewel mede missie genoten voor de gezellige en bijzondere tijd!