Op oogmissie naar Oeganda- Mijn reis naar helderheid

door Ilona Velleman

Eind mei kreeg ik een telefoontje van stichting Zienderogen met de vraag of ik mee wilde op oogmissie naar Oeganda.
En zo begon een nieuw en prachtig avontuur.

Zoals veel mensen weten, heb ik een passie voor het verlenen van oogzorg aan degenen die het hard nodig hebben en koester ik een speciale liefde voor Afrika.
Deze missie zag ik als een geweldige kans om beide passies te combineren!

Een maand later was ons team van vier compleet. Ik was nog nieuwsgierig naar wie mijn reisgenoten zouden zijn. Was ik in gezelschap van leuke mensen?
Het was een kwestie van geduld hebben, maar al snel zouden we elkaar ontmoeten.

27 augustus, de uitzoek en kennismakingsdag.

Vandaag hadden we afgesproken bij de loods om spullen uit te zoeken en te verdelen. Eindelijk zou ik mijn reisgenoten ontmoeten! We gingen naar de loods en begonnen met het uitzoeken en verdelen van de spullen. En met nog meer spullen ging ik einde van de middag weer terug naar huis.
Al die spullen moet ik in mijn koffer zien te krijgen!

Het was een leuke middag waarin we talloze brillen in onze handen hadden. En het belangrijkste was dat Ellen, Renate en Maryem me heel leuke reisgenoten leken.


Met de spullen richting de loods om alles uit te zoeken en te verdelen.


Met nog meer spullen terug naar huis. Dit moet allemaal mee in mijn koffer.

2 september, wat een hoop spullen.

Over twee weken is het dan zover, dan vertrekken we voor onze oogmissie.
De tijd vliegt voorbij.
Ik haalde mijn laatste vaccinatie, regelde malariatabletten en Deet, en er lagen al veel spullen klaar.
Het begint nu echt op te schieten!

12 september, de voorbereidingen.

De laatste paar dagen voor ons vertrek….

De koffer is gepakt, 17 kilo met de oogspullen en brillen en aangevuld met persoonlijke spullen 22 kilo.

De bedoeling is dat we zaterdagochtend rond 8 uur verzamelen op Schiphol om aan ons avontuur te beginnen. We verwachten rond 22.30 uur op Entebbe (Oeganda) te landen.

Als we geland zijn is het nog 3 uur rijden naar Kiboga. Zondag hebben we de tijd om ons kamp op te zetten. Starten met metingen maandag!

17 september, we zijn er bijna.

Gisteren snel door douane heen, eigenlijk zonder problemen. We zijn naar guesthouse gereden 20 min voor 1e nacht.
Vandaag vertrekken we richting Kiboga om daar ons kamp op te starten.

auto bepakt voor de reis

Op 18 september, een dag vol actie!

De muren staan Maar het dak is er nog niet op Dit is een school en er worden hier gemiddeld 50 Mensen in een klas gezet

Buiten is het nat en modderig dus om de klas schoon te houden worden de schoenen voor de deur uitgetrokken

We bevonden ons naast de school die om 7 uur ’s ochtends begon. Gelukkig hadden we een dak boven ons hoofd om te slapen. De lessen vonden buiten plaats omdat we slechts één klaslokaal ter beschikking hadden. In deze klas zaten zo’n 40 tot 50 kinderen, variërend in leeftijd van 5 tot 15 jaar.

Het onderwijs word aangepast aan hun niveau, dus het is niet ongewoon om 15-jarigen te zien die op het niveau van groep 3 werkten. En ja, je raadt het goed, sommigen van hen waren dol op huiswerk! 🙈

Om half 9 begonnen we met het helpen van mensen die soms van ver moesten lopen om hier te zijn. Tot aan de middag was er een constante stroom van mensen. Helaas hadden velen last van stof in hun ogen, maar daar konden we weinig aan doen.

Hier ben ik bezig met een oogtest in Oeganda

Omdat de meesten het niet kunnen lezen gebruiken wij plaatjes

Om 1 uur was de schooldag pas voorbij, wat we niet hadden verwacht, dus we hebben nog niet veel kinderen kunnen zien.

Op dit moment hadden zich al 130 kinderen aangemeld, en er zouden er nog meer volgen uit andere regio’s.

Morgen beginnen we rond half 9 met slechts één klas. De volwassenen werken vaak ’s ochtends op het land en sluiten zich in de middag bij ons aan.

19 september, een nieuwe dag vol uitdagingen!

Deze 4 musketiers zorgen ervoor dat elke dag weer een feestje is en wij weer een hoop Mensen kunnen helpen

Stromend water is er niet dus elke dag moet er water gehaald worden voor zowel de WC als douchen

Gisteren begon het in de namiddag flink te regenen, wat de toestroom van mensen verminderde.

Vandaag zijn we begonnen met één klas kinderen, en gelukkig waren er niet al te veel problemen. We hebben zelfs twee kinderen met slecht zicht geholpen door hen beschermende brillen te geven.

Veel mensen hier werken op het land en hebben last van staar. Ze klagen meestal over leesproblemen, dus hebben we veel leesbrillen uitgedeeld.

In de middag begon het weer te regenen, dus zijn we naar het nabijgelegen dorp gegaan om te kijken of we van daaruit nog meer mensen kunnen helpen.

Het gebrek aan voorzieningen valt op. Er is geen stromend water, dus moeten we ons water uit grote vaten halen om af te wassen, het toilet door te spoelen en onszelf te wassen. Het toilet is normaal, maar het doorspoelen moet met een emmer water gebeuren. Douchen gebeurt ook op een eenvoudige manier, met een kleine jerrycan water die je over jezelf giet. Gelukkig is de sfeer hier altijd heel gezellig met de mensen om ons heen. 😊

20 september, dagopening

Vanochtend gestart met de dagopening op school. Ze zitten dan met alle klassen (totaal 130 leerlingen) in een klas met 5/6/7 kinderen op 1 bankje.
Voor de klas hebben we ons voorgesteld en verteld wat we kwamen doen. Alle kinderen luisterden aandachtig. Vragen stellen durfden ze niet. Wij blijven toch de mzungu (blanken) die heel anders zijn.
We hebben een lokaal gerecht gegeten, bakbanaan met pindasaus. Dat heet matoke.
In de ochtend op school gemeten maar de middag was rustig dus hebben we Helmien van stichting yo child geholpen met wat klusjes.
In de middag kwam er een leraar van het naastgelegen dorp met 2 van zijn leerlingen. De ene jongen had een nystagmus en een sterkte van -5. De andere jongen had -14!
De leraar zelf had goede ogen en behoorlijk goed op zijn kinderen gepast. Super dat dit soort leraren er zijn! Volgende week staat de screening van alle leerlingen van zijn  school op de planning.

21 september, meten in de kerk

Weer in de ochtend begonnen op het schooltje.
Er was nog een kindje van 5 maanden oud met een Duane syndroom. En een man met +10.00.
Blinde mensen of zeer slechtzienden zijn helaas best vaak te vinden hier.

In de middag naar dorp verderop in een kerk gegaan voor metingen daar te doen.
De kerk was nog niet af, paar golfplaten op het dak maar je kon door grote gaten heen naar buiten kijken.

Overal waar we langsrijden worden we nageroepen bye bye mzungu en alle kinderen zwaaien ons na.

22 september, bijzondere afsluiting van de week

Vanochtend begonnen op de school met metingen. Het was erg druk doordat ze eerder deze week op de bodaboda (motor) met luidspreker hadden omgeroepen dat we alleen deze week nog op deze locatie zouden zijn.

In de middag zijn we naar een nieuwe kerk gegaan. 60 minuten door de blubber glibberen waren we er. Bij de eerste bocht hingen we al schuin in de greppel maar gelukkig zijn we weer los gekomen en konden we naar de kerk.

Binnen was het erg donker dus hebben we buiten gemeten.

Hier hebben we een aantal bijzondere dingen gezien zoals een kindje met felblauwe ogen.

En een kindje met bufthalmus.

En een meisje met verstandelijke beperking met een nystagmus.
En een mevrouw van 102 jaar oud met een zicht van 100 procent aan een oog zonder dat ze ooit aan het oog was geopereerd! Uniek!

Met een goed gevoel sluiten we de eerste werkweek af. Het weekend is vrij te besteden (op eigen kosten) en hebben we plannen om naar het national park te gaan 4 uur rijden hier vandaan.
Dan slapen we in een lodge met een echte douche! Goed schoonboenen voor werkweek 2.

Voer je zoekopdracht in en druk op Enter